Σημείωμα Αρχιτέκτονα

Όταν πήρα στα χέρια μου αυτό το έργο και μαζί την ευθύνη να το ολοκληρώσω, ένοιωσα ότι θα κάνω ακόμα ένα ταξίδι, από αυτά που κάνουν οι αρχιτέκτονες.

Περπάτησα πολλές φορές στο άδειο κτήριο, χωρίς να έχω αποφασίσει πώς θα είναι τα δωμάτιά του. Περιέργως ένιωθα ότι το ίδιο το κτήριο θα μου πει τι θέλει.

Ήταν μόνο έξι δωμάτια και ένα εστιατόριο, μικρό κτήριο για ξενοδοχείο, κι όμως με δυσκόλευε πολύ να βρω την ψυχή του μέσα στα τούβλα, στο μπετόν και στις σιδεροδοκούς που βρήκα κατασκευασμένα.

Ένα απόγεμα περπατώντας μέσα στο γιαπί που έπρεπε να γίνει ξενοδοχείο, έφτιαχνα ασυναίσθητα με τα χέρια μου, με ένα τετράγωνο χαρτάκι σημειώσεων ένα καραβάκι. Το χάρτινο καραβάκι, μου θύμισε εκείνο το τραγουδάκι για το γνωστό εκείνο μικρό καράβι.

Αυτό ήταν το όνομά του!!!!!

ΑΤΑΞΙΔΕΥΤΟ.

Και το ταξίδι το λέγαν……

ΟΝΕΙΡΟ.

Μόνο αυτό το δρομολόγιο ήξερε να κάνει.

Ταξίδι στο όνειρο. Στο όνειρο του καθενός.

Σε κάποιους από αυτούς τους Έλληνες, που …πέρασαν απέναντι αφιέρωσα αυτό το έργο γιατί από αυτούς πιάστηκα κι εγώ για να σκεφτώ και να πράξω .

Σ’αυτούς του Έλληνες που μαζί τους πήραν και την πατρίδα ολόκληρη και εμάς μαζί της.

Δ.Κουκούδης